Ο Έρνεστ Χεμινγουέη (Ernest Hemingway) σαν άνθρωπος της περιπέτειας και με μία πολυτάραχη ζωή, έγραφε από την Αραγωνία πως εκείνοι που ασκούν κριτική είναι κάποιοι που παρακολουθούν μια μάχη από ένα απρόσιτο σημείο και μετά κατεβαίνουν κάτω και πυροβολούν τους επιζήσαντες.  Σίγουρα πρόκειται για έναν αφορισμό που όμως η εγκυρότητα του ως κοινωνική αλήθεια, επιβεβαιώνεται διαρκώς. Σίγουρα και στις μέρες μας.

Είναι ασφαλέστατο το να επιλέγει κανείς την ασφάλεια του περιθωρίου από το να παρεμβαίνει ενεργά μέσα στην κοινωνία υπερασπιζόμενος τα μεγάλα και σοβαρά. Ακόμα και μέσα σε μία κοινωνία που δεν θέλει παρεμβάσεις που θα την οδηγήσουν σε αμφισβήτηση, που θα την ξεβολέψουν. Αυτή η κοινωνία είναι έτοιμη να  κατασπαράξει κάθε στιγμή, όποιον την καλέσει να δει πέρα από την πόρτα  του. Αυτή η κοινωνία απογοητεύει και πληγώνει όσους ξεφεύγουν από την κυρίαρχη τάση της ψευδούς αβρότητας και του comme il faut.  Τους πληγώνει γιατί αποπειρώνται να την ξεβολέψουν αναγκάζοντας την να δει τα αληθινά της προβλήματα και μάλιστα μιλώντας της από τα μέσα. Θα μπορούσαν -αλλά δεν το κάνουν- να επιλέξουν την παραμονή στην ασφαλή σκιά, στην αόρατη, ανάκουστη και απυρόβλητη θέση ενός  περιθωρίου, σχολιάζοντας και κρίνοντας από καθέδρας  χωρίς να έχουν  επαφή με την πραγματική ζωή. Δηλαδή με τον χώρο εκείνο που εντός του εξελίσσονται οι αληθινές δοκιμασίες, σε αντίθεση με την ασφάλεια της απομόνωσης που όλοι συμφωνούν και στο τέλος κάθε συζήτησης, φεύγουν ευτυχισμένοι και χαρούμενοι που ακόμα μία φορά διαπίστωσαν πως συμφωνούν.

Στον τόπο που ζούμε οι πολιτικοί συσχετισμοί έχουν αλλάξει μετά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως τίποτα δεν έχει αλλάξει αφού η νέα δήμαρχος Ραφήνας και Πικερμίου δεν μοιάζει να είναι τίποτα άλλο από το poulaine του προηγούμενου δημάρχου, αφού συνεχίζει -ή προσπαθεί φιλότιμα να διατηρήσει έστω και συγκαλυμμένα- τις εγκληματικότερες επιλογές του αποπεμφθέντος. Όμως οι πολιτικοί συσχετισμοί έχουν αλλάξει αφού τώρα οι άνθρωποι που έχουν αποδεδειγμένα αγωνιστεί με όλους τους τρόπους για την προστασία του τόπου από τα εγκληματικά σχέδια και τις ληστρικές επεμβάσεις, έχουν εκπρόσωπο μέσα στη δημοτικό συμβούλιο και άμεση πρόσβαση, τουλάχιστον στα όσα διαμείβονται εκεί. Δεν είναι πολύς ο καιρός που τα πάντα διεξάγονταν εν κρυπτώ, είτε με το πρόσχημα της πανδημίας είτε ακόμα και απροσχημάτιστα. Όπως δεν έχει ξεχαστεί η συστηματική  χειραγώγηση των αποφάσεων από τον πρώην δήμαρχο και την αγέλη του, όπως εύστοχα την έχει χαρακτηρίσει τοπικός ιστότοπος. Δεν έχει ξεχαστεί η φίμωση που επέβαλλε η προηγούμενη διοίκηση σε δημότες που ήθελαν να απευθύνουν ερωτήματα ή και να τοποθετηθούν επί κρίσιμων ζητημάτων σε δημοτικά συμβούλια στα οποία αυτά είχαν τεθεί.

Ακόμα και αν η τοπική κοινωνία είναι άκρως συντηρητική και δείχνει να μην ενδιαφέρεται για την καταστροφική αλλοίωση του τόπου, ένα μέρος της πήρε θέση προκρίνοντας ανθρώπους που αποδεδειγμένα προσπαθούν να προστατέψουν τον τόπο, μέσα από το σχήμα «Γη & Ελευθερία». Ακόμα και αν δεν κερδίζονται όλες οι μάχες, έχουν γίνει βήματα που κάποτε δεν θα νοούνταν ούτε καν ως ιδέες. Η διεθνοποίηση των περιβαλλοντικών ζητημάτων της περιοχής, με τον δήμο να είναι κάθετα αντίθετος στην προστασία της, δεν ήταν έργο του εξώστη. Ήταν έργο αυτών που συνεχίζουν να παλεύουν. Ακόμα και η ευρύτατη διάχυση της πληροφορίας των όσων συμβαίνουν στον τόπο όπως και η συμμετοχή μεγάλων περιβαλλοντικών οργανώσεων και ακαδημαϊκών εγνωσμένου κύρους και λόγου  με ποικίλους τρόπους, δεν ήταν αποτέλεσμα της μοναχικής δουλειάς κανενός εξώστη. Όσοι δουλεύουν μέσα στην κοινωνία το κατάφεραν αυτό. Ακόμα και αν κάποια μάχη χάθηκε και η καταστροφή προχωράει δεν είναι γιατί έκαναν λάθος επιλογές αυτοί που είναι μέσα στο ρινγκ αλλά γιατί ήταν μόνοι τους την ώρα που οι υπόλοιπο έμεναν στην κριτική, πετροβολώντας τους  επιζήσαντες -για να γυρίσουμε στον Hemngway.

Θα ήταν υπέροχο να ξεσπάσει μία επανάσταση, έστω και μία τοπική εξέγερση, από τον ίδιο τον λαό, από εμάς τους ίδιους, που θα διεκδικήσει  την ισότητα, τη δικαιοσύνη, την αληθινή και άμεση δημοκρατία, την προστασία της Φύσης  και της ζωής αλλά αυτό μοιάζει προς το παρόν αδύνατο σε έναν κόσμο που ενδιαφέρεται για το χορό του δείνα συλλόγου, το νέο μπουζουκοτράγουδο του τάδε ή τη νέα μόδα στα μαγαζιά ενώ δίπλα του συμβαίνουν εγκλήματα. Το να λειτουργεί και να διεκδικεί το αυτονόητο μία ομάδα ανθρώπων μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι δύσκολο αλλά υπάρχουν αυτοί που παλεύουν. Και σίγουρα οι επιζήσαντες της κάθε μάχης, δεν αξίζουν το να τους πυροβολεί ο εξώστης.