Είναι νομίζω γνωστό σε όλους πως ειδικά στην Αττική έχουν αναπτυχθεί αποικίες παπαγάλων που έχοντας απελευθερωθεί από τα κλουβιά τους, ζουν πλέον ελεύθεροι, πολλαπλασιάζονται με γρήγορους ρυθμούς και ο πληθυσμός τους αυξάνεται συνεχώς. Το ίδιο συμβαίνει και στη Ραφήνα, με τη διαφορά πως κάποιοι από αυτούς τους παπαγάλους, αφού κούρνιασαν επί καιρό κοντά στο δημαρχιακό μέγαρο της πόλης, έμαθαν να μιλάνε με ανθρώπινη φωνή και και δίδαξαν και τους υπόλοιπους παπαγάλους να λένε : «Θέλετε να μείνει η Ραφήνα χωριό; Ε; Θέλετε;». Κανονικά στους παπαγάλους δεν απαντούμε, δεν καταλαβαίνουν τι λένε  άλλωστε, η Μαίρη Γρουζουκάκου όμως, πολιτικός μηχανικός και κάτοικος Ραφήνας, ποιητική αδεία, επέλεξε να το κάνει. Ας την ακούσουμε

Και ξαφνικά πλανάται ένα νέο ερώτημα. ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ Η ΡΑΦΗΝΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΧΩΡΙΟ ; Τις τελευταίες ημέρες το ακούμε πολύ. Παίζει συντονισμένα και μεταδίδεται από στόμα σε στόμα και από τοπικό site σε τοπικό site. Και αναρωτιέμαι, ανάμεσα στο χωριό και στον Πειραιά, δεν υπάρχει τίποτε άλλο; Εγώ φυσικά λατρεύω τα χωριά. Αλλά αν θέλουμε ανάπτυξη ξεκινάμε από τα βασικά

1.Σχολεία ,για να σταματήσουν τα παιδιά μας να στοιβάζονται μέσα σε πρώην αποθήκες

2.Νοσοκομείο ,το οποίο ήταν προτεραιότητα μετά τις φωτιές και τώρα τσιμουδιά

3.Πολιτισμός ,με έναν ΔΟΠΑΠ που θα εκτελεί το έργο του εκτός κολυμβητηρίου και θα παρέχει δράσεις και δραστηριότητες σε όλους τους δημότες,

4.Αθλητισμος ,με ένα στάδιο ανοικτό και προσβάσιμο σε όλους

5.Βασικές υποδομές, όπως δρόμοι και πεζοδρόμια που δεν φοβάσαι να διασχίσεις, πάρκα και ασφαλείς παιδικές χαρές για τα παιδιά μας ,ανοικτοί προσβάσιμοι δημόσιοι χώροι, χωρίς περιφράξεις και ιδιωτικά καθεστώτα εντός τους .

6. Κοινωνική πολιτική και στήριξη σε ευπαθείς ομάδες

Και χωρίς να έχουμε τίποτα από τα παραπάνω, ξαφνικά (αφού τελειώσαμε με το αφήγημα της αντιπλημμυρικής θωράκισης της πόλης, μέσω της διευθέτησης -τσιμεντοποίησης του Μεγάλου Ρέματος ,γιατί απλά κατέρρευσε), ξεκινάμε πάλι με ψυχολογική χειραγώγηση για την Αττική οδό και τον προαστιακό που "δεν θέλουν κάποιοι υποανάπτυκτοι να φτάσει ποτέ εδώ".

Όταν γίνεται ένα έργο λοιπόν, πρέπει να είναι χρήσιμο, ωφέλιμο ,ασφαλές πρώτα για τον άμεσα εμπλεκόμενο, στην προκειμένη περίπτωση τον δημότη. Εξηγήστε από πού και πώς θα περάσουν τα μεγάλα έργα υποδομής και ας επιλέξει η τοπική κοινωνία αν τα θέλει.

Προστατεύστε τον δημότη, αυτή είναι η δουλειά σας και όχι τα συμφέροντα πολυεθνικών και εφοπλιστών.

Και θωρακίστε την από τις πλημμύρες πραγματικά και όχι προσχηματικά και επικίνδυνα, με τον τρόπο που προτείνει πλέον η επιστήμη, η οποία ακριβώς λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλάζει στάση και στρέφεται σε λύσεις άλλης μορφής, που πραγματικά θέλει ανοικτά μυαλά και όχι κολλημένους γραφειοκράτες για να το αντιληφθούν.

Δημιουργήστε μέσα μαζικής μεταφοράς προς το κέντρο της Αθήνας, χωρίς να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της πόλης και η ποιότητα ζωής μας .

Και πείτε ένα συγγνώμη, κάναμε λάθος, δεν πειράζει.

Βέβαια, υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια. Οι απλοί θεατές δεν αλλάζουν τον κόσμο. Πρέπει να γίνουμε ενεργοί, όλοι μαζί.

Γιατί "τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται" και δυστυχώς κατακάηκαν και χάσαμε ανθρώπους και πότε δεν θα είμαστε πια οι ίδιοι!

Όσοι ασχολούνται με τα περιβαλλοντικά ζητήματα, οπωσδήποτε γνωρίζουν πως ένα από τα κρίσιμα σημεία όπου δίνεται αυτή τη στιγμή μάχη κόντρα στη λεηλασία της φύσης, είναι το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας. Εκεί ,όπου στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης «αντιπλημμυρικής θωράκισης» έχουν εκπονηθεί σχέδια τσιμεντώματος 15 χιλιομέτρων ποταμού συνεχούς ροής όλο το χρόνο. Η τοπική δημοτική αρχή, μαζί με τα παπαγαλάκια της, προσπαθεί να κάμψει τις αντιστάσεις παίζοντας το παιχνίδι του φόβου, αποκρύπτοντας έντεχνα πως πίσω από τα σχέδια τσιμεντώματος του Μεγάλου Ρέματος κρύβονται άλλα πολύ μεγαλύτερα συμφέροντα, όπως η γιγάντωση του λιμανιού της πόλης, η διέλευση της Αττικής οδού μέσα από την πόλη και η μετατροπή μιας ολόκληρης ζώνης στα Σπάτα που λειτουργεί ως φυσική αντιπλημμυρική ασπίδα, σε περιοχή ανάπτυξης real estate. Σε κάποιο τέτοιο παπαγαλάκι που παίζει το παιχνίδι του φόβου, απαντά η Μαίρη Γρουσουζάκου, πολιτική μηχανικός και κάτοικος της περιοχής

Διαβάζοντας σκέψεις γνωστών κολοτουμπακηδων της περιοχής και γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να με φιλοξενήσει καμία σελίδα τύπου irafina, iselida και αει σιχτίρ γενικότερα, θα πρότεινα να αλλάξουν και λίγο τροπάριο όλοι αυτοί, γιατί καταλάβαμε πως η γραμμή τους είναι δεδομένη.

Το ρέμα Ραφήνας πλημμύρισε το 1977. Από τότε, δηλαδή 46 χρόνια μετά, τα σπίτια δεν ξαναβάφτηκαν με λάσπη και η μάντρα του Πιστικίδη δεν έφυγε από την ορμή του νερού από την θέση της. Αντίθετα στην Θεσσαλία πλημμυρίζουν κάθε 2 με 3 χρόνια.

Ένα "έργο ", λοιπόν της περιοχής μας, που βαφτίστηκε προσχηματικά αντιπλημμυρικό, πρέπει να κατανοήσουμε πως μόνο τέτοιο δεν είναι, αλλά αντίθετα έχει μόνο πλημμυρικό χαρακτήρα και ταυτόχρονα συντελεί στην αλλοίωση του χαρακτήρα της όμορφης πόλης που μεγάλωσαν όλοι αυτοί οι κολοτουμπάκηδες και πέρασαν τόσο γλυκά και ανέμελα την παιδική τους ηλικία .

Το "έργο" λοιπόν , διευθέτησης του ρέματος ,όπως πολύ όμορφα λέει και ο τίτλος του (αλλά κανείς δεν καταλαβαίνει τι διαβάζει) ,αφορά μόνο την διευθέτηση του προκειμένου:

1. Να διευκολύνει το master plan του Λιμανιού ώστε να μην κατεβάζει στην εκβολή του άμμο και χαλίκια, δυσχεραίνοντας τη λειτουργία του Λιμανιού

2. Να δημιουργήσει υπόβαθρο για την Αττική οδό και το προαστιακό ( πιθανόν να περνάει και μέσα από τα σπίτια των κολοτουμπακηδων )

3. Να "οριοθετήσει" το πλημμυρικό πεδίο της Πετρεζας, ώστε να κατασκευαστούν εντός του, κτήρια εταιριών logistic ,εμπορικά πάρκα και ξενοδοχεία.

Καλώς ήρθες στην ανάπτυξη, λοιπόν, δημότη και μη , της περιοχής.

Η διευθέτηση , ξεκάθαρα, διαβάζοντας, τόσο τα σχέδια της μελέτης , όσο και το τεύχος της ,

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΛΗΜΜΥΡΙΚΟ έργο. Είναι έργο καταστροφής της πόλης. Η ταχύτητα κίνησης του νερού εντός του διπλασιάζεται ,με την καναλοποίησή του . Ο όγκος νερού που μπορεί να δεχτεί (διαβάστε το τεύχος της) , παραμένει πάνω-κάτω, σταθερός. Με απλά μαθηματικά, μόνο για θωράκιση της πόλης δεν πρόκειται.

Αφήστε λοιπόν τις δηλώσεις, διαβάστε την μελέτη και ενημερώστε τον κόσμο για την "προστασία "που πρόκειται να του δοθεί. Όσο για τα σκουληκάκια, που θυμήθηκαν κάποιοι, της παιδικής τους ηλικίας και δημιουργούν αφηγήματα, ψυχολογικής χειραγώγησης, ας ψάξουν να τα βρουν γύρω τους και εντός τους .

Το ποσοστό 5% , που τόσο απαξιώνετε, είναι τόσο ισχυρό που αν κάποιοι το είχαν, θα είχαν βγει από την πρώτη Κυριακή. Σας τρόμαξε, ξεκάθαρα και δεν μπορείτε να το διαχειριστείτε.

Αλλά αυτό θα το συζητούσαμε άλλη ώρα. Τώρα είναι η ώρα να προστατεύσουμε την γη που μεγαλώσατε, την στιγμή που εσείς την ξεπουλάτε!